Durmadan kar yağdı yine bu gece
Buza kesiyor dilimde uçuşan sözcükler
Ayazındayım mevsimin
Gözlerimde sıcak iklimlerin buğusu
Çingene tedirginliğinde düşlerim
Nerede kesişir hayalle gerçek
Adsız gülüşler konuyor dudaklarıma
Alabildiğine dingin gökyüzü
Sessiz ve uzaktan vuruyor sulara dolunay
Aşk masalındayım
Gelip dayanıyor kapıma
Dört yüz hançerlik vuruşu baharın
Ve acil kan arıyor
Aceleci ruhlarına çocuklar
Yeter sebeptir delirmem için
Bütün renklerimi açıyorum bu gece
Gökkuşağındayım çağlayanların
Bir dize Nazım , bir dize Neruda/ derken
Yıldızlar yağıyor grev çadırlarına
Santiago ya da İstanbul
-ne fark eder !-
Birbirine benziyor Eylül fotoğrafları
Gölgeler basıyor güneşler ülkesi yüzümü
Bir evin penceresine bakıyorum son kez
Adımı unutmayın diyecektim, ışıklar sönüyor
Gitarım düşüyor elimden/üşüyor
Dilimde son sözcükleri bir melodinin
Yani Carmen diyorum,ateş ve buz
Aynı çingenesiyim bütün kentlerin
Asi rüzgarların sarhoş ettiği
Sabahlarına çiy düşen mevsimlerdeyim
Ömür biçiyorum çığlığıma
Tetik ve şiir
Ayrılık ve aşk.
15.1.2002